Na het verkwikkende ontbijt was het tijd om naar het Dinosaur national monument te trekken. Dit is een plaats waar tot op heden nog steeds beenderen van dinosaurussen worden opgegraven. Niet alleen dat maakt de plaats interessant, ook het landschap is meer dan de moeite. 

Naast het bezoekerscentrum kan je een treintje nemen naar de groeve waar de opgravingen plaatsvinden. Wij besloten om te voet naar de groeve te gaan. Het was een korte wandeling, met niveauverschil onder een stralende zon. Onderweg kwamen we een nieuwe vriend tegen. Een Hagedis liet zich gewillig vangen en bleef op onze kledij zitten. We speelden gratis taxi voor het diertje. Bijna de gehele wandeling (2km) bleef ze zitten, tot ze plots verdwenen was. Iedereen heeft de wandeling op zijn tempo kunnen doen. 

Bij de groeve aangekomen zagen we een grote wand met dinobeenderen die overdekt was. In de hal stond ook een volledig geraamte van een alosaurus. In de wand van de groeve hadden ze wel 100 verschillende dino's gevonden. Er was ook een Ranger aanwezig die we vragen konden stellen. Robert die vandaag jarig was kreeg een ster opgespeld en mocht met haar op de foto. 

Om terug naar het bezoekerscentrum te gaan namen we het treintje. Daarna reden we met de auto naar Box canyon om een wandeling te maken in een kloof. De schaduw van de bomen en de kloof deed deugd. Het was immers meer dan dertig graden en geen wolkje te bespeuren. Na de wandeling gingen we nog een kijkje nemen bij een boerderij van meer dan 100 jaar oud. Dit was een boerderij die een dame eigenhandig had opgebouwd en beheerd. Ze werd meer dan 90 jaar oud, moet het hier goede lucht zijn. 

Daarna reden we verder in het park. Hier en daar stopten we om rotstekeningen te bewonderen. Deze waren gemaakt door de Fremont Indianen. Niemand weet waarom ze zijn gemaakt. Maar dat ze mooi zijn, dat staat vast. 

Daarna reden we het tweede deel van het park in. Dit deel ligt in Colorado. Hier waren geen dino's te vinden, enkel mooie vergezichten. Voor ons was dit meer dan voldoende. We genoten van de vista's en besloten dan naar het volgende hotel te rijden. We hadden nog 300km voor de boeg. Het werd opnieuw geen saaie rit. Misschien wel voor diegenen die van architectuur houden, want op die 300km kwamen we hoop en al drie stadjes tegen. De rest was natuur. We reden over beboste bergen, langs olievelden, door desolate woestijnachtige landschappen, langs felgekleurde rotsen, kortom een zicht vanuit de auto dat nooit verveelt. 

​

Morgen meer van dat, maar daarvoor moeten we eerst een nachtje slapen.