Vandaag stond een van onze langste ritten gepland. Na een verkwikkend ontbijt in het hotel begonnen we aan onze tocht. Onze eerste stop lag op 280km van het hotel. Maar deze afstand verveelde niet. We reden door desolate dorre landschappen, daarna door een canyon van wel 40km, waar de weg omgeven was door steile rode kliffen. Hier moet John Wayne zeker geweest zijn. 

Daarna kwamen we bij de Colorado rivier. Die volgden we een tijdje. Onze eerste stop voor vandaag: de Moki Dugway. Stel je voor je bent aan het rijden op een kaarsrechte golvende weg en dit wel 30km. Plots stopt de weg en lijkt hij van een afgrond te gaan. Hier bij deze breuklijn hebben ze de Moki Dugway uitgegraven. Dit is een steile grintweg naar de lager gelegen vallei. Het zicht boven is adembenemend en de weg zelf is een avontuur op zich. Na deze duizelingwekkende tocht kwamen we aan een volgend hoogtepunt: Valley of the Gods. Deze vallei wordt vaak vergeleken met Monument valley. Hier torenen eenzame rotsformaties in de vallei. De grintweg die zo'n 20km lang is slingert en golft langs deze prachtige rotsen. Het vraagt wel wat van de chauffeurs, maar het zorgt ook voor plezier bij de passagiers. Het karakter van de weg maakt het avontuur alleen maar groter. 

Na deze tocht door de godentuin reden we naar Mexican Hat, dit is een rotsformatie die lijkt op een sombrero. We namen enkele foto's en reden naar het gelijknamige dorp om te tanken. Volgetankt reden we naar Gooseneck state park. Dit is een park met één hoogtepunt; bochten in de San Juan rivier. Vanop een klif heb je een prachtig zicht op de bochten in de rivier, een mens zou er zowaar stil van worden. Dat stil worden is voor sommigen in de groep niet makkelijk, maar zelfs hen verging het praten. 

Als je denkt dat het gedaan was voor vandaag, dan heb je het mis, we reden nog verder naar Monument valley. De weg ernaartoe biedt al veel mooie zichten, en eenmaal in het park dat uitgebaat wordt door de Navajo's wordt het alleen maar spectaculairder. Net toen we dachten de meest avontuurlijke wegen achter de rug te hebben, deden ze er hier een schepje bovenop. Naast grint was er op deze wegen ook zand. We rijden nu niet onmiddellijk met 4x4s dus het was even opletten geblazen. Maar de auto's kweten zich plichtbewust van hun taak. We waren opnieuw een ervaring rijker. 

Na al deze avonturen moesten we nog 200km rijden naar ons hotel. Gelukkig mochten we de klok een uur terugdraaien en wonnen we dus een uur. Het werd dus tijd om eens van het nachtleven te proeven. We gingen naar een lokale bar om te eten. Er speelde ook muziek en er werd gedanst, een goede manier om de dag af te sluiten.

 Deze nacht kan er lekker lang geslapen worden, en morgen, dan wordt het nog mooier...